Zaterdag 29 september 2019 was de afsluitende dag van de Nationale Diabetes Challenge in het Olympisch stadion in Amsterdam, daar kwamen alle deelnemende groepen vanuit heel Nederland bij elkaar om samen de afsluitende afstanden te lopen. Ruim 4.000 deelnemers vulden het stadion. Esther Witte (buurtsportcoach Noordenveld) was betrokken bij de eerste Diabetes Challenge in Roden dit jaar. Samen met een groep van twaalf deelnemers werd toegewerkt naar deze speciale zaterdag in september.
“Vanuit Roden stapten we om half 8 in de bus,” vertelt Esther. “De eerste deelnemers stonden ruim voor tijd al te popelen om te vertrekken. Nadat we in Leek nog eens 35 mensen opgepikt hadden werd en in de bus opgetogen gekletst over wat er komen ging: ‘Waar gaan we wandelen?’ , ‘Hoeveel mensen zullen er zijn?’ Maar ook: ‘Hoe voel je je, en heb je er zin in?’ Om kwart voor 10 komen we aan. We hebben eerst onze eigen bus maar eens goed bekeken, zodat we hem om vier uur weer terug zouden vinden. Na een aantal groepsfoto’s liepen we het stadion in. Muziek, vele rijen met Picknickbanken, kraampjes, vlaggen, er komt veel op ons af. Het is net of we op schoolreisje zijn, ‘Blijven jullie hier staan?’, ‘Niet weglopen he?’, ‘Is iedereen er?’ en ga zo maar door. Na een plaspauze gauw in de rij om met Bas van de Goor op de foto te gaan. Net op tijd! Om half 11 begon de grote opening door de burgemeester van Amsterdam en kregen we een warming-up van Olga Commandeur.“
“Daarna gingen de verschillende afstanden van start: 20, 10 en 5 km. We liepen door groen en langs meren, we dachten we lopen buiten Amsterdam, maar het was midden in de stad. We werden binnengehaald door Annemarie Thomas die ons allemaal een medaille omhing, deze was net zo zwaar als de Olympische medaille van Bas van de Goor. De deelnemers waren compleet verrast en apetrots. Het was voor sommige echt een emotionele tocht, de laatste 100 meter werd even gebeld met het thuisfront: ‘We zijn er bijna’. Velen hadden nooit verwacht dat ze zo ver konden wandelen. Rond 4 uur was tijd was om de bus op te zoeken. Moe, maar voldaan konden we naar huis.”
